રોજ સાંજ ઢળે છે, પણ તારી યાદો ઢળતી નથી
હું શોધ્યા કરુ તને, પણ તું મને મળતી નથી
તારી સાથે વિતાવેલ ક્ષણો સળગાવી નાખી બધી
છતાં મારા હ્રુદય અંદરની તું પિગળતી નથી
ક્યારેક તારામાં શોધતો હતો મારી કવિતાઓ બધી
હવે મારી કવિતાઓમાં પણ તું મને મળતી નથી
કદાચ તું આવી જસે વ્હેલી પરોઢનું સ્વપ્ન બની
એજ આશમાં આંખો મારી હવે ઉઘડતી નથી
“રાજીવ” હવે આંખો મારી પથ્થર થઇ ગઇ છે
અને એટલેજ હવે આંખો મારી રડતી નથી
તારા પત્રોની સાથે સળગાવી મારી જાત પણ
છતાં આજે લાશ “રાજીવ”ની સળગતી નથી
(રાજીવ)
1 comment:
hi bro..
amazing poem..
really such a precious feelings..
your bro
maddy
Post a Comment