Sanskrut Mantras of God

।। नक्षत्रसूक्तम् ।।

ॐ ।।

अग्रिर्नः पातु कृत्तिकाः ।

नक्षत्रं देवमिन्द्रियम् ।

इदमासां विचक्षणम् ।

हविरासं जुहोतन ।

यस्य भांति रस्मयो यस्य केतुवः ।

यस्येमा विश्वा भुवनानि सर्वा ।

स कृतिकाभिरभिसवसानः ।

अग्रिर्नो देवस्सुविते दधातु ।।

प्रजापते रोहिणीवेतु पत्नी ।

विश्वरूपा बृहती चित्रभानुः ।

सा नो यज्ञस्य सुविते दधातु ।

यथा जीवेम शरदस्सवीराः ।

रोहिणी देव्युदगात्पुरस्सतात् ।

विश्वा रूपाणि प्रतिमोदमाना ।

प्रजापतिगं हविषा वर्धयन्ती ।

प्रिया देवाना-मुपयातु यज्ञम् ।।

सोमो राजा मृगशीरषेण आगन्न् ।

शिवं नक्षत्रं प्रियमस्य धाम ।

आप्यायमानो बहुधा जनेषु ।

रेतः प्रजा यजमाने दधातु ।

यत्ते नक्षत्रं मृगशीरषमस्ति ।

प्रियगं राजन प्रियतमम प्रियाणाम् ।

तस्मै ते सोम हविषा विधेम ।

शन्न एधि द्धिपदे सं चतुष्पदे ।।

आर्द्रया रूद्रः प्रथमा न एति ।

श्रेष्ठो देवानां पतिरघ्नियानाम् ।

नक्षत्रमस्य हविषा विधेम् ।

मा नः प्रजागम् रीरिष्मोत वीरान् ।

हेती रुद्रस्य परिणो वृणक्तु ।

आर्द्रा नक्षत्रं जुषितागं हविर्नः ।

प्रमुञ्चमानौ दुरितानि विश्वा ।

अपाशगंसन्नुदतामरातिम् ।।

पुनर्नो देव्यदितिस्स्पृणोतु ।

पुनर्वसूनः पुनरेतां यज्ञम् ।

पुनर्नो देवा अभियन्तु सर्वे ।

पुनः पुनर्वो हविषा यजामः ।

एवा न देव्यदितिरनर्वा ।

विश्वस्य भर्त्री जगतः प्रतिष्ठा ।

पुनर्वसु हविषा वर्धयन्ती ।

प्रियं देवाना-मप्येतु पाथः ।।

बृहस्पतिः प्रथमं जायमानः ।

तिष्यं नक्षत्रमभि सम्बभूव ।

श्रेष्ठो देवानाम् पृतनासुजिष्णुः ।

दिशोऽनु सर्वा अभयन्नो अस्तु ।

तिष्यः पुरुस्तादुत मध्यतो नः ।

बृहस्पतिर्नः परिपातु पश्चात् ।

बाधेतान्द्रेषो अभयं कृणुताम् ।

सुवीर्यस्य पतयस्स्याम् ।।

इदगं सर्पेभ्यो हविरस्तु जुष्टम् ।

आश्रेषा येषामनुयन्ति चेतः ।

ये अन्तरिक्षं पृथिवीं क्षियन्ति ।

ते नस्सर्पासो हवमागमिष्ठाः ।

ये न रोचने सूर्यस्यापि सर्पाः ।

ये दिवं देवीमनुसञ्चरन्ति ।

येषामाश्रेषा अनुयन्ति कामम् ।

तेभ्यस्सर्षेभ्यो मधुमज्जुहोमि ।।

उपहूताः पितरो ये मघासु ।

मनोजवसस्सुकृतस्सुकृत्याः ।

ते नो नक्षत्रे हवमागमिष्ठाः ।

स्वधाभिर्यज्ञं प्रयन्तं जुषन्ताम् ।

ये अग्रिदग्धा येऽनिग्रिदग्धाः ।

येऽमुळ्ळोकं पितरः, क्षियन्ति ।

यागश्च विद्य्नयागं उ च न प्रविद्य्न ।

मघासु यज्ञगं सुकृतं जुषन्ताम् ।।

गवां पतिः फल्गुनीनामसि त्वम् ।

तदर्यमन् वरुणमित्र चारुं ।

तं त्वा वयगं सनितारगं सनीनाम् ।

जीवा जीवन्तमुप संवेशेम ।

येनेमा विश्वा भुवनानि सञ्जिता ।

यस्य देवा अनुसंयन्ति चेतः ।

अर्यमा राजाऽजरस्तु विष्मान् ।

फल्गुनीनामृषभो रोरवीति ।।

श्रेष्ठो देवानां भगवो भगासि ।

तत्वा विदुः फल्गुनीस्तस्य वित्तात् ।

अस्मभ्यं क्षत्रमजरगं सुवीर्यम् ।

गोमदश्रवदुपसन्नुदेह ।

भगोह दाता भग इत्प्रदाता ।

भगो देवीः फल्गुनीराविवेश ।

भगेस्येत्त प्रसवं गमेम् ।

यत्र देवैस्सधमादं मदेम ।।

आयातु देवस्स्यवितोपयातु ।

हिरण्येन सुवृता रथेन ।

वहन हत्गम् सुभगं विद्य्मनापसम् ।

प्रयच्छन्तं पपुरिं पुण्यमचछम् ।

हस्तः प्रयच्छ त्वमृतं वसीयः ।

दक्षिणेन प्रतीगृभ्णीन एनत् ।

दाता-रमद्य सविता विदेय ।

यो न हस्ताय प्रसुवाति यज्ञम् ।।

त्वष्टा नक्षत्रमभ्येति चित्राम् ।

सुभगं संसयुवतिगं राचमानाम् ।

निवेशयन्नमृतान्मत्याग्रश्च ।

रूपाणि पिगंसन भुवनानि विश्वा ।

तन्नत्वष्टा तदु चित्रा विचष्टाम् ।

तन्नक्षत्रं भूरिदा अस्तु महस्नम् ।

तन्नः प्रजां वीरवतीगं सुनोतु ।

गोभिर्नो अश्वैस्समनक्तु यज्ञम् ।।

वायुर्नक्षत्रमभ्येति निष्ट्याम् ।

तिग्मश्रृंगो वृषभो रोरुवाणः ।

समीरयन भुवना मातरिश्वा ।

अप द्वेषागंसि नुदतामरातीः ।

तन्नो वायुस्सतदु निष्ट्या श्रृणोतु ।

तन्नक्षत्र भूरिदा अस्तु मह्यम् ।

तन्नो देवासु अनुजानन्तु कामम् ।

यथा तरेम दूरतानि विश्वा ।।

दूरमसमच्छत्रवो यन्तु भीताः।

तदिन्द्राग्री कृणुतां तद्विशाखे ।

तन्नो देवा अनुमदन्तु यज्ञम् ।

पश्चातपुरस्तादभयन्नो अस्तु ।

नक्षत्राणाधिपत्नी विशाखे ।

श्रेष्ठाविन्दाग्री भुवनस्य गोपौ ।

विश्शत्रूनपबाधमानौ ।

अपक्षुधन्नुदतामरातिम् ।।

पूर्णापश्चादुत पूर्णा पुरस्दात् ।

उन्मध्यतः पौर्णमासी जिगाय ।

तस्यां देवा अधिसवसंतः ।

उत्तमे नाक इह मादयन्ताम् ।

पृथ्वी सुवर्चा युवतिः सजोषाः ।

पौर्णमास्युदगाच्छोभमाना ।

आप्यायन्ती दुरतानि विश्वा ।

ऊरूं दुहां यजमानाय यज्ञम् ।।

ऋद्वस्यामं हव्यैर्नमसोपसद्य ।

मित्रं देवं मित्रधेयं नो अस्तु ।

अनूराधान्, हविषा वर्धयन्तः ।

शतं जीवेम् शरदः सवीराः ।

चित्रं नक्षत्रमुदगात्पुरस्तात् ।

अनूराधा स इति यद्वदन्ति ।

तन्मित्र एति पाथिभिर्देवयानैः ।

हिरण्ययै-विततै-रन्तरिक्षे ।।

इन्द्रो ज्येष्ठामनु नक्षत्रमेति ।

यस्मिन् वृत्र वृत्र तूर्ये ततार ।

तस्मिन्वय-ममृतं दुहानाः ।

क्षुधन्तरेम् दुरितिं दुरिष्टम् ।

पुरंदरायम् वृषभाय घृष्णवे ।

अषाढाय सहमानाय मीढूषे ।

इन्द्राय ज्येष्ठा मधुमद्दुहाना ।

उरुं कृणोतु यजमानाय लोकम् ।।

मूलं प्रजां वीरवतीं विदेय ।

पराच्येतु निरऋतिः पराचा ।

गोभिर्नक्षत्रं पशुभिस्समक्तम् ।

अहरभूयाद्यजमानाय मह्यम् ।

अहर्नो अद्य सुविते दधातु ।

मूलं नक्षत्रमिति यद्धदन्ति ।

पराचीं वाचा निरऋतिं नुदामि ।

शिवं प्रजायै शिवमस्तु मह्यम् ।।

या दिव्या आपः पयसा सम्बभूवुः ।

या अन्तिरिक्षः उत्त पाथीर्वियाः ।

यासा –मषाढा अनुयन्ति कामाम् ।

ता न आपः शग्गस्योना भवन्तु ।

याश्व कूप्या याश्व नाद्यास्समुद्रियाः ।

याश्च वैशन्तीरुत प्रासचीर्याः ।

यासामषाढा मधुं भक्षयन्ति।

ता न आपः शग्ग् स्योना भवन्तु ।।

तन्नो विश्वे उप्प श्रृण्वन्तु देवाः ।

तदषाढा अभिसयन्तु यज्ञम् ।

तन्नक्षत्रम् प्रथतां पशुभ्यः

कृषिर्वृष्टृयर्जमानाय कल्पताम् ।

शुभ्राः कन्या युवतवस्सुपेशसः ।

कर्मकृत-स्सुकृतो वीर्यावतीः ।

विश्वान देवान्, हविषा वर्धयन्तीः ।

अषाढाः काममुपयान्तु यज्ञम् ।।

यस्मिन् ब्रह्म्याभ्यजयत्सर्वेमेतत् ।

अमूञ्च लोक-मिदमूच सर्वम् ।

तन्नो नक्षत्रृमभिजिद्विजित्यं ।

य़ श्रियं दधात्वह्रणीयाम् ।

उभौ लोकौ ब्रह्माणा सञ्चितेमो ।

तन्नो नक्षत्रमभिजिद्विचष्टाम् ।

तस्मिनवं पृतनास्सञ्जेयेम् ।

तन्नो देवासो अनुजानन्तु कामम् ।।

श्रृण्वन्ति श्रोणा-ममृतस्य गोपाम् ।

पुण्यामस्या उपश्रृणोमि वाचम् ।

महीं देवीं विष्णुपत्नी-मजूर्याम् ।

प्रतीची मेनागं हविषा यजामः ।

त्रेधा विष्णुं-रुरुगायो विचक्रमे ।

महीं दिवं पृथ्वी-मन्तरिक्षम् ।

तच्छ्रोणैतिश्रव-इच्छमाना ।

पुण्यग्ग् श्लोकं यजमानाय कृण्वती ।।

अष्टौ देवा वसवस्सोम्यासः ।

चतस्रो देवी-रतराः श्रविष्ठाः ।

ते यज्ञं पान्तु रजसः पुरस्तात् ।

संवत्सरीणं-ममृतग्गं स्वस्ति ।

यज्ञं नः पान्तु वसवः पुरस्तात् ।

दक्षिणतोऽभियन्तु श्रविष्ठाः ।

पुण्यन्नक्षत्रमभि संविशाम ।

मा नो अराति-रघशगंसाऽगन्न ।।

क्षत्रस्य राजा वरुणोऽधिराजः ।

नक्षत्राणागं शतभिषग्वसिष्ठः ।

तौ देवेभ्यः कृणुतो दीर्घमायुः ।

शतगं सहस्रा भेषजानि धत्तः ।

यज्ञन्नो राजा वरुण उपयातु ।

तन्नो विश्वे अभि संयन्तु देवाः ।

तन्नो नक्षत्रगं शतभिषग्जुषाणम् ।

दीर्घमायुः प्रतिरद्भेषजानि ।।

अज एक पादु दगात्पुरस्तात् ।

विश्वा भूता प्रति मोदमानः ।

तस्य देवाः प्रसवं यन्ति सर्वे ।

प्रोष्ठपदासो अमृतस्य गोपाः ।

विभ्राजमानस्यमिधा न उग्रः ।

आऽन्तरिक्षमरुहदगान्धाम् ।

तगं सूर्य- देव-मजमेकपादम् ।

प्रोष्ठपदासो अनुयन्ति सर्वे ।।

अहिर्बुधिन्यः प्रथमा न एति ।

श्रेष्ठो देवानामुत मानुषाणाम् ।

तं ब्राह्मणास्सोमपास्सोभ्यासः ।

प्रोष्ठपदासो अभिरक्षंन्ति सर्वे ।

चत्वार एकमभि कर्म देवाः ।

प्रोष्ठपदा स इति यान्, वदन्ति ।

ते बुध्नियं परिषद्यग्गं स्तुवन्तः ।

अहिगं रक्षन्ति नमसोपसद्यं ।।

पूषा रेवत्यन्वेति पन्थाम् ।

पुष्टिपती पशुपा वाजवस्यत्यौ ।

इमानि हव्या प्रयता जुषाणा ।

सुगैर्नो यानैरुपयताम् यज्ञम् ।

क्षुद्रान पशून रक्षतु रेवती नः ।

गावो नो अश्र्वागं अन्वेतु पूषा ।

अन्नगं रक्षन्तौ बहुधा विरुपम् ।

वाजगम् सनुतां यजमानाय यज्ञम् ।।

तदश्विनावश्वयुजोपयाताम् ।

शुभङ्गमिष्ठौ सुयमेभिरश्वैः ।

स्वं नक्षत्रगं हविषा यजन्तौ ।

मध्वासम्पृक्तौ यजुषा समक्तौ ।

यौ देवानां भिषजौ हव्यवाहौ ।

विश्वस्य दूता-वमृतस्य गोपौ ।

तौ नक्षत्रं जुजुषाणोपयाताम् ।

नमोभिभ्याम् कुणुमोश्वयुग्भ्याम् ।।

अप पाप्मानं भरणीर्भरन्तु ।

तद्यमो राजा भगवान् विचष्टाम् ।

लोकस्य राजा महतो महान्, हि ।

सुगं नः पन्थामभयम् कृणोतु ।

यस्मिन्नक्षत्रे यम एति राजा ।

यस्मिन्नेन-मभ्यषिचन्त देवाः ।

तदस्य चित्रगं हविषा यजाम ।

अप पाप्मानं भरणीर्भरन्तु ।।

निवेशनी सङ्गमनी वसूना

विश्वा रुपाणि वसून्यावेशयन्ती ।

सहस्र-पोषगं सुभगा रराणा

सा न आगन्वर्चसा संविदाना ।

यत्ते देवा अदधुर्भागधेयममावास्ये

संवसन्तो महित्वा ।

सा नो यज्ञं पिपृहि विश्ववारे

रयिन्नो धेहि सुभगे सुवीरम् ।।

।। ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ।।