वेदसारशिवस्तोत्रम् - (श्री शंकराचार्य कृतम)

पशूनां पतिं पापनाशं परेशं –

गजेन्द्रस्य कृत्तिं वसानं वरेण्यम् ।

जटाजूटमद्य्ये स्फुरद्गङ्वारिं –

महादेवमेकं स्मरामि स्मरारिम् ।।

महेशं सुरेशं सुरारातिनाशं –

विभुं विश्वनाथं विभूत्यङ्ग्भूषणम् ।

विरूपाक्षमिन्द्वर्कविह्नित्रिनेत्रं –

सदानन्दमीडे प्रभुं पंञ्चवक्त्रम् ।।

गिरिशं गणेशं गले नीळवर्णं –

गवेन्द्राधिरूढं गुणातीतरूपम् ।

भवं भास्करं भस्मना भूषिताङ्ग –

भवानीकलत्रं भजे पंञ्चवक्त्रम् ।।

शिवाकान्त शम्भो शशांर्ङ्धमौले –

महेशान शूलिन जटाजूटधारिन ।

त्वमेको जगद्व्यापको विश्वरूपः –

प्रसीद प्रसीद प्रभो पूर्णरूप ।।

परात्मानमेकं जगद्वीजमाद्यं –

निरीहं निराकारमोङ्कारवेद्यम् ।

यतो जायते पाल्यते येन विश्वं –

तमीशं भजे ळीयते यत्र विश्वम् ।।

न भमिर्न चापो न वर्ह्न्नि वायु-

र्न चाकास्मास्ते न तन्द्रा न निद्रा ।

न ग्रीष्मो न शीतं न देशो न वेषो –

न यस्यास्ति मूर्तिस्त्रिमूर्ति तमीडे ।।

अजं श्वाश्वतं कारणं कारणानां –

शिवं केवलं भासकं भासकानाम् ।

तुरीयं तमःपारमाद्यन्तहीनं –

प्रपद्ये परं पावनं द्वैतहीनम् ।।

नमस्ते नमस्ते विभो विश्वमूर्ते –

नमस्ते नमस्ते चिदानन्दमूर्ते ।

नमस्ते नमस्ते तपोयोगगम्य –

नमस्ते नमस्ते श्रुतिज्ञानगम्य ।।

प्रभो शूलपाणे विभो विश्वनाथ –

महादेव शम्भो महेश त्रिनेत्र ।

शिवाकान्त शान्त स्मरारे पुरारे –

त्वदन्यो वरेण्यो न मान्यो न गण्यः ।।

शम्भो महेश करूणामय शूलपाणे –

गौरीपते पशुपते पशुपाशनाशिन् ।

काशीपते करूणया जगदेतदेक –

स्त्वं हंसि पासि विदधासि महेश्वरोसि ।।

त्वत्तो जगद्ववति देव भव स्मरारे –

त्वय्येव तिष्ठति जगन्मृड विश्वनाथ ।

त्वय्येव गच्छति लयं जगदेतदीश –

लिङात्मकं हर चराचरविश्वरूपिन् ।।